Hangzhou

Vandaag de dag begonnen met een zelfgemaakt kadootje voor vaderdag van Thom. Daarna weer op tijd vertrokken naar het vliegveld voor de volgende etappe. Op het vliegveld nog even wat gedronken op exact dezelfde plek als 2 jaar geleden. Thom heeft hier nog wat huiswerk gemaakt en LJ is hier nog even zijn Chinese woordjes aan het leren. De vlucht verloopt voorspoedig. We hebben alweer wat meer bekijks met onze samenstelling en zijn dan ook de enige buitenlanders in deze vlucht. Na ruim een uur landen wij en worden wij weer opgewacht, deze keer door Tony, onze gids van de komende week. Tony kent alle spelers van het Chinese elftal, wat wil je nog meer. Hangzhou is een grote stad van 8 miljoen inwoners. Dit is op de wegen ook wel te merken, het is er een gezellige drukte met een hoop getoeter. Volgens onze gids zijn de mensen hier het gelukkigst en bestaat de stad voor 66% uit groen. Dit hebben ze dan overigens wel goed verstopt. De rit van het vliegveld naar het hotel valt waarschijnlijk in de overige 34%. Ze zijn hier dol op hoge gebouwen, veel en vooral dicht bij elkaar. In de auto doet Thom nog even een tukkie maar eenmaal bij het hotel bruist hij weer van de energie. Als we in het hotel aankomen zijn wij meteen alert en kijken goed om ons heen om te zien of Daniel hier niet al is. Dit gebeurt namelijk met enige regelmaat. Helaas dit is niet het geval, Na aankomst op onze hotelkamer blijkt dat wij een 2 persoonskamer hebben voor de komende week. Voor Thom kunnen ze er nog wel een bed bijzetten. Als wij de komst van de vierde persoon aankaarten kijken zij ons verbaasd aan. Dat kind kan toch wel in het extra bedje waar Thom ook ligt.... De kamer is te klein om er nog een bedje bij te zetten. De kamer bestaat nu al uit alleen maar slaapplaatsen en koffers. Ze hebben geen grotere kamers beschikbaar, morgen kunnen wij waarschijnlijk wel een tweede kamer erbij krijgen. Althans dat denken wij, LJ heeft bij de receptie uitgetekend hoe de situatie is maar het is maar de vraag of ze snappen wat het probleem is. Het engels van het personeel is beperkt,
We nemen nog even een duik in het binnenzwembad. Het is een klein zwembad maar helemaal niet druk. Daniel kan hier dus hopelijk rustig aan wennen voordat wij weer terug naar Beijing gaan. We zijn de enigen. Daarna gaan we eten in een van de vijf restaurantjes in het hotel, voorlopig voor de laatste keer westers eten. Vanaf morgen zullen wij weer aan de pokkie wokkie gaan.
Morgenochtend gaan wij naar de Civil afairs en dan zullen wij Daniel ontmoeten. Dinsdag kunnen wij waarschijnlijk een bezoek aan het weeshuis brengen.