De overdracht

Vandaag is de grote dag. Na het ontbijt staan wij ruim op tijd bij de hoofdingang van ons hotel alwaar wij opgehaald worden door Tony. Na 10 minuten arriveren wij bij de Civil Affairs. We zijn hier duidelijk niet alleen. Een Nederlanders en nog enkele Amerikaanse stellen komen een kindje ophalen. Onze taxi arriveert gelijk met een busje waar enkele kinderen uitstappen. Daniël zit hier nog niet bij. Na het nodige papierwerk ingevuld te hebben is het inmiddels een komen en gaan van mensen maar nog geen Daniël. Hij is wat later, staat nog in de file. Zo kun je dus zelfs in het ad optieproces een soort van over tijd zijn. Uiteindelijk wordt ons wachten beloont en komt er een weeshuis bazin met 2 kinderen binnen lopen. Wij herkennen hem direct en Thom sprint naar hem toe om hem een beer en een auto te geven. Deze houdt hij angstvallig vast en hij volgt ons naar ons plekje aan de lange tafel. Hij komt zelfs op schoot zitten en speelt met zijn auto. Dit alles met een poker face. Er kan nog geen lachje vanaf. Thom doet zijn uiterste best om hem aan het lachen te maken, dit lukt af en toe. Thom zit meteen in de rol van zorgzame grote broer. Hij speelt met de kleine man en probeert hem op zijn gemak te stellen. Het is onvoorstelbaar hoe hij zichzelf wegcijfert in alles. Hij is zoals altijd weer voorbeeldig. Ondertussen is het een komen en gaan van mensen in de ruimte en klinkt er regelmatig gehuil van kinderen. Een aantal mensen zijn al klaar en vertrekken weer. Uiteindelijk mogen wij als laatste dan ook voor het ‘vraaggesprek’ en de laatste handtekeningen en vingerafdrukken. Thom neemt even de honneurs waar en wij gaan de nodige formaliteiten afhandelen. Net op dat moment vertrekt de directrice van zijn weeshuis. Daniël begint eerst zachtjes maar later oorverdovend te huilen. Als wij bij hem komen om hem te troosten begint hij zich met zijn hele lichaam te verzetten. Met de nodige inspanning komt hij uiteindelijk weer iets tot rust, waarschijnlijk door uitputting. Wij handelen de laatste papieren af en vertrekken. Stoïcijns zit hij op schoot in de auto als wij onderweg gaan naar de fotograaf. Aldaar wordt de alom gevreesde adoptiefoto gemaakt. Wij moeten met zijn drieën op de foto waarbij onze drie hoofden vlak naast elkaar moeten. Hij houdt zich goed en weet een minuscuul lachje te fabriceren na aansporen van de fotografe. Zo dat hebben we ook weer gehad. Nu op naar het hotel. Helaas is de ‘nieuwe’ en dus grotere hotelkamer nog niet klaar. Wij gaan eerst maar even voor een lunch in het Chinese restaurant in het hotel. Tijdens het eten begint hij wat te ontdooien en als hij zijn buik vol heeft verschijnt er een grijns op zijn gezicht. Hij heeft overigens een bijzondere eettechniek ontwikkelt, eerst je mond en wangen zo vol mogelijk stoppen om dan vervolgens een half uur aan het kauwen te zijn om dit weer weg te krijgen. Na het eten worden we met enige regelmaat getrakteerd op een glimlach. Inmiddels in de nieuwe kamer gearriveerd leggen wij hem even in bed waar hij uitgeput in slaap valt. Na 1,5 uur slapen wordt het tijd voor een korte skype sessie. De eerste kennismaking met opa en oma. Dit verloopt soepel en hij weet ze al snel te benoemen. Dan wordt het tijd voor het zwembad. Zonder problemen loopt hij door het koude voetenbad mee naar het zwembad. De waterpistooltjes doen wonderen en al snel gaat hij mee het water in. Wij hebben veel plezier met z’n vieren. Na een half uurtje halen wij hem klappertandend uit het water. Op de kant nog even verder voetballen waar hij veel plezier in heeft. Hierna nog even opwarmen onder de douche en dan nog even naar de hotelkamer. Aldaar kijkt hij geboeid naar Bob de Bouwer. Hierna gaan we naar het West lake dat vlak bij het hotel ligt. Wij zoeken een plekje aan het water om te gaan eten. Wij krijgen hier allemaal exotische dingen die erg lekker zijn. Daniël laat ons vakkundig zien hoe je bamboestokken eet. De beide mannen eten goed al is Daniël nog lang niet zo snel als Thom. Onderweg naar huis nog een ijsje en dan naar bed. Eenmaal in bed nog een verhaaltje en dan slapen. Daniël krijgt met een grote grijns omhoog als hij in bed ligt en nog een nachtzoen en een knuffel krijgt. Thom is wat verdrietig omdat hij met ons op een kamer wil slapen. Ook maakt hij zich zorgen of wij hen beide wel even lief vinden. Daniël ligt ondertussen allemaal gekke geluiden te maken in bed om de aandacht te trekken en hij vindt het maar wat leuk als wij dan naar hem toe komen. Thom loopt te mopperen dat hij hierdoor niet kan slapen.
In verband met Wifi problemen zullen de foto's later volgen.