Terug naar Beijing

Wij staan vroeg op om op tijd naar het vliegveld te gaan. We gaan vanuit de provincie van Daniel, Zhejiang, terug naar Beijing waar we de laatste 10 dagen zullen zijn. Het regent vandaag weer eens. De mannen hebben even tijd om wakker te worden. De kunst is nu alleen nog om te zorgen dat Daniël in een korte tijd iets te eten binnen krijgt. Hij lijkt het concept te snappen en dit lukt. Thom kost het wat meer moeite. Vervolgens met alle koffers naar de taxi toe. Daniël heeft inmiddels zijn eigen tas gekregen en loopt hier trots mee rond. Dit doet ons denken aan twee jaar geleden toen wij Thom een tas gaven. Er zijn wel meer overeenkomsten. Zo zit Daniël met zijn handen aan elk beeldscherm in de veronderstelling dat het wel een touchscreen zal zijn…. Ook wijst hij bij het drinken van een slokje prik direct naar zijn tong.
Onze laatste ritje met onze chauffeur met doodswens loopt ook vandaag weer goed af. Eenmaal op het vliegveld wordt Daniël enthousiast bij het zien van de vliegtuigen. Op het vliegveld drinken wij nog een sapje voor toeristen prijzen, 4 x verse jus voor 34 euro. Dit in contrast met de maaltijd die wij later op de dag nuttigen. Omdat het zo duur is moeten wij er ook extra lang op wachten en zijn er wel 4 mensen die zich met onze ogenschijnlijk simpele bestelling bezig houden. Eenmaal in het vliegtuig zit hij er heel relaxed bij. Thom bij het raam, Daniël daarnaast en Mirjam en LJ ieder aan een kant van het gangpad. Toen nog geheel onvoorbereid op de uitdagingen die deze vlucht ons zou gaan bieden. Eenmaal in de lucht duurt het niet lang of de verse jus van Thom belandt in een zakje. Het volgende zakje vult hij ook met gemak. Bij het klaarzetten van een volgend zakje grijpt Mirjam vol in de kots van een voorgaand passagier…..grmbllll. Vervolgens komt het eten. Daniël begint gelukkig aan een droog broodje. Thom krijgt even een eetverbod aangezien hij nog steeds groen van ellende ziet. Hij wil overigens wel eten….
Nadat de meloen en het broodje binnen zijn wil Daniël net gaan beginnen aan zijn noedels. Gelukkig is de tijd om en wordt het eten weer opgehaald aangezien hij dit waarschijnlijk niet zonder knoeien binnen zal krijgen. Nu vlug nog even een toilet stop voordat wij weer vast moeten zitten voor de landing. Er zijn de nodige luchtzakken dus het is een heel gewiebel. Eenmaal terug moeten de riemen inderdaad vast. Na 10 minuten moet Daniël weer naar het toilet….. Op mijn antwoord dat dit nu dus even niet kan krijg ik een vuil blik. Hierna kan er geen lachje meer vanaf. Ondertussen spelen alle mogelijke onaantrekkelijke scenario’s door onze hoofden. Ennuh reserve kleding zit natuurlijk gewoon in de koffer…. Kortom toch maar even vragen of die riemen weer los mogen. Gelukkig het mag. Zwaaiend van links naar rechts arriveren wij bij het toilet. Gelukkig op tijd. Eenmaal bij onze stoelen aangekomen kan hij gelukkig weer lachen. Thom zit nog steeds naar zijn broodje te kijken maar weet zich gelukkig te beheersen. Eenmaal weer aan de grond vinden wij snel onze koffers. Bij het zien van zijn eigen koffer verschijnt er een grijns op het gezicht van Daniël. Thom is inmiddels al zo sterk dat hij zijn eigen koffer wel van de band haalt.
Al snel vinden wij onze gids en gaan wij naar het voor ons bekende hotel. De vakantie kan nu echt wel beginnen. Onderweg in de auto bekijken wij met Daniël nog het fotoboekje vanuit Nederland. Na enige uitleg van de gids lijkt hij te snappen dat hij naar een nieuw huis gaat. En er komt een tevreden grijns op zijn gezicht. Eenmaal bij het hotel blijkt onze kamer wederom niet klaar te zijn. Van deze tijd maken wij gebruik om de nodige documenten te kopiëren en alles klaar te maken voor de aanvraag van het visum voor Daniël. Eenmaal op onze kamer blijkt dat wij wederom een 2-persoonskamer hebben met nog een extra bed erbij en een baby ledikantje….. Dat gaat dus niet lukken met een ventje van 5 al kijken de Chinezen ons niet begrijpend aan. Ze snappen werkelijk niet waar wij een probleem van maken. Uiteindelijk lukt het om nog een extra bed erbij te krijgen. De Kamer staat nu wel vol, maar het past deze keer in ieder geval wel.
Nu op naar het zwembad. De temperatuur is goed en wij zien zowaar wat blauwe lucht. Daniël gaat weer op onderzoek uit. Hij snapt nog niet goed dat als hij te diep komt hij dan onder water verdwijnt. Na een paar pogingen lijkt hij het te snappen. Toch maar weer een bandje om. Met enige weerstand gaan ook de bandjes om de armen om. Nu drijft hij weer trots door het water. In het water springen durft hij nog niet.
In tegenstelling tot ons vorige verblijf 2 jaar geleden gaan wij buiten het hotel op zoek naar een eettentje. Dit zijn allemaal tentjes die wij vorig jaar niet gezien hebben. Het hotel zelf heeft ook 4 goede restaurants maar uiteraard voor hotel prijzen. Na een stukje lopen stappen we een redelijk vol restaurant binnen. De kaart bevat plaatjes dus dat wordt makkelijk. In tegenstelling tot de meeste restaurantjes komen de mensen direct op ons af om een tafeltje te geven en de menukaart. Meestal duikt men weg uit angst dat men Engels moet praten. Uiteindelijk eten wij heerlijk voor in totaal slechts 14 euro, inclusief de drankjes, dit in schril contrast met de sapjes eerde deze dag. Na een kort wandelingetje terug naar het hotel vallen de beide mannetje, die nog nauwelijks hun ogen open kunnen houden, om 19.30 snel in slaap. Daar zitten wij dan in het donker… Die twee kamers was toch best handig….
Voor diegenen die het nog niet opgevallen was, de foto’s verschijnen steeds wat later bij het reisverslag aangezien de Wifi te wensen over laat.