Chinareis zomer 2011 deel 1

Om het land van ons toekomstige kind wat beter te leren kennen, besluiten we een fietsreis door China te maken.
Op 20-8 zijn wij vertrokken naar china, na een overstap begint onze reis in Guangzhou (Canton) in Zuid China. Bij aankomst zijn onze fietsen ook goed overgekomen en er staat een taxi klaar die deze keer groot genoeg is voor onze fietsen in doos en ons. Na een uurtje rijden komen we aan in ons hotel op Shamian eiland. 's Avonds hebben we onze eerste kennismaking met de Cantonese keuken. Het is volstrekt onduidelijk wat er op tafel komt maar het merendeel is goed te eten. Op 22/8 beginnen we de dag met een rondje om het eiland te lopen. Onderweg nog een ontbijtje bij de StarBucks nu het nog kan. ' s Middags pakken we onze fietsen uit in de hotellobby. Ze zijn niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen. Na de nodige gebarentaal weet men ons uiteindelijk te vertellen waar de lokale fietsenmaker is. Na het betere buig en soldeer werk zijn de fietsen weer als nieuw en dat voor slechts 30 cent (half uur werk door 2 man en 3 pottenkijkers). Na deze inspanning hebben we wel een massage verdiend. Wat ons voorgeschoteld wordt als een ontspannende massage mondt uiteindelijk uit in het wat stevigere mangelwerk. Na een uur op de pijnbank overleefd te hebben druipen we weer af om ergens wat te gaan drinken. 's Avonds maken we een paar uur durende boottocht over Pearl River. We varen tussen de kolossale flatgebouwen door die overmatig versierd zijn met neon.
23/8 Vandaag onze eerste fietsdag. Het is lekker warm, zo'n 35-40 graden Celsius. Eerst gaan we op zoek naar een ontbijt. Voor de eetgelegenheid is zojuist de lokale "China in Beweging" begonnen. Allemaal groepjes van gepensioneerden zijn daar een groot deel van de dag bezig met het hoog-houden (op de voeten) van een veer met een gewichtje eraan. Dit ziet er makkelijk uit maar als we het zelf proberen vallen we door de mand, hier zul je wel wat ouder voor moeten zijn. Nu stappen we dan echt op de fiets. Het is een gezellige drukte op straat wat ook niet zo gek is voor een stadje van 10,5 miljoen inwoners. De verkeersborden zijn niet te lezen en onze fietskaart hebben we voor het gemak in Nederland laten liggen. We gaan dus af op ons richtingsgevoel (lees LJ, die van mij is al lang geleden vertrokken). Na 8 km. staan we ineens weer voor ons hotel.... Met frisse moed proberen we wederom Canton te ontvluchten tussen de vele fly-overs door. Deze keer met meer succes. Met alle drukt op de weg schiet het niet erg op. Opvallend is dat de mensen hier alles wel goed lijken te vinden. Er is weinig gemopper op straat of lomp gedrag. Het maakt dus ook niet uit als je met je fiets midden op een kruising stil staat om eens rustig te kijken waar je heen wilt. Iedereen rijdt overigens meestal tegelijk op de enorme kruisingen af om dan vervolgens midden op de kruising maar te zien hoe het verder moet en ik moet zeggen echte ongelukken hebben we nog niet gezien. Na 35 km komen we uiteindelijk in Foshan aan. Met hulp van ons "Wat en Hoe in het Chinees" lukt het ons om in te checken. Elke opvolgende vraag (als waar kunnen we de fietsen laten of is er ontbijt) wordt beantwoord met discount op de hotelprijs die toch al niet heel erg hoog ligt.
We maken s middags nog een wandeling over de vis/vlees/groente markt waar iedereen druk bezig is de levende dieren te slachten en te fileren (dit laatste is opmerkelijk aangezien we tot nu toe alleen maar vlees/vis met veel botten krijgen...). Zo kan het zijn dat er nog een halve vis met een kloppend hart voor je ligt. Bij het lokale eetcafe krijgen we allemaal schaaltjes gevuld met heerlijke gerechten voorgeschoteld. Deze keer hebben we een vegetarische maaltijd te pakken. Inclusief de drank kost maar liefst 5 Euro. Het bier is hier erg goedkoop.

24/8 Na een ontbijt met een vers mango sapje en wat aardbeien koekjes gaan we op pad. Vandaag rijden we van Foshan naar Gaoming. De weg blijft druk en de verkeersregels zijn volstrekt onduidelijk. Iedereen begint bij voorkeur tegelijk te rijden. Dit levert nog steeds geen irritatie op bij de Chinezen, zelfs als een stel Hollanders op een fiets op een 6-baans weg van geheel rechts naar de linker baan proberen te komen wordt er niet meer dan gebruikelijk getoeterd en laat iedereen ons doorgaan. Onderweg rijden we door Ceramic City (-Shiwan). Hier worden tegels in alle soorten en maten verkocht. Deze staan in grote hoeveelheden langs de kant van de weg. Vandaag is de eerste keer dan we vanuit de auto's om ons heen gefotografeerd worden. Je ziet hier helemaal geen toeristen laat staan mensen op een fiets met bagage. Als tussendoortje nemen we wat pinda's en een drankje waarbij de verpakking suggereert dat het een aardbeien drankje is. Niets is minder war, het is een soort pindakaas yoghidrink. Na 45 km komen we in ons hotel aan. 's Avonds eten we in ons hotel, hier krijgen alle restaurant gasten een aparte kamer waar ze kunnen dineren. Ook wij belanden in een kamertje met TV en ventilator. Het eten is hier heerlijk. Het is wel een hele uitdaging om de glibberige vis met stokjes naar binnen te krijgen, wij zijn zelf overigens best tevreden over het resultaat maar toch krijgen we na 10 minuten al een roestige vork en lepel. Opvallend is dat de bierglazen hier worden voorgespoeld met warme thee. De Chinezen zijn uiterst vriendelijk en worden helemaal enthousiast als er een soort van gesprek op gang komt m.b.v. ons woordenboekje.

25/8 Vandaag beginnen we de dag met een ontbijt in het hotel (meestal kan dit niet). In tegenstelling tot de voorgaande dagen besluiten we deze keer niet op het heetst van de dag (40 graden) te gaan fietsen. We komen om half zeven de ontbijtzaal is waar meer mensen op dit idee zijn gekomen. Het is hier een enorme drukte. Uiteraard hebben we hier veel bekijks. Men rijdt hier met karretjes langs onze tafel met verschillende gerechten. Deze keer ontbijten we met loempia's, kip en nog vele andere dingen waarvan de identiteit niet te achterhalen is. Alles wel even lekker. Ook hier krijgen we na enige tijd weer een vork. Kennelijk ziet er nog steeds onbeholpen uit als wij kip met onze stokjes proberen te ontleden. Om half acht zitten we op de fiets. Langzaam rijden we de grote stad uit en maakt de hoogbouw plaats voor wat meer groen. Het brede asfalt en de grote hoeveelheid fly-overs blijven, de drukt op de weg wordt echter een stuk minder. Inmiddels komen we onderweg ook al enkele rijstvelden tegen. De temperatuur op dit tijdstip is iets beter, zodat we slechts 4,5 liter water en 65 km verder in Zhaoqing aan komen. We maken eerst nog een overtocht met een pondje. Bij vertrek van het pondje valt LJ om nadat zijn schoenen vast blijven zitten in zijn pedalen. De opbrengst: een gescheurde broek, een kapot zadel, een blauwe plek en een gekrenkt ego. Al met al niet slecht. Na een paar km. komen we aan bij ons hotel. Het uitzicht is schitterend, we kijken uit op het Seven Star Crags Park, 7 heuvels met meertjes ertussen. Met een riksha maken we een tochtje langs de meertjes en beklimmen we 1 v.d. heuvels (dit laatste is overigens waanzin bij 40 graden.)
's Avonds wordt het een en al activiteit op het grote plein voor ons hotel. In de ene hoek van het plein is een groep mensen aan het zingen en in de andere hoek staat 60 man te dansen en weer verderop is er een fonteinen show gaande. Veel mensen met kleine kinderen lopen over het plein en er wordt volop geskate. Om half elf is de rust weder gekeerd.

26/8. Vandaag weer een vertrouwd ontbijt met Dim Sum. De bediening blijft zich verbazen dat wij hun tekens niet kunnen lezen. Ze blijven dan ook volhardend tegen ons praten en wijzen op de teksten die meer weg hebben van een kunstwerk dan van iets wat we zouden moeten kunnen lezen. Na een wandeling door de stad vertrekken we met een taxibusje en onze fietsen naar Huaji 150 km verderop.
Dit is een mooie tocht waarbij we langzaam de bergen en de bossen inrijden. Voor het eerst treffen we in het hotel iets zachtere bedden. In dit hotel leveren ze weer chinese massages dus we wagen het er weer op. Deze keer is het wel heel bijzonder. We worden afgevoerd naar 2 kamertjes achteraf. Na een uur maak ik kennis met de dame die LJ heeft gemasseerd, ze zou het goed doen op de wallen, die van mij miste slechts 1 tand.

27/7 Om 7 uur zitten we weer op de fiets. We zijn inmiddels in de bergen aangekomen. We rijden over een 2-baansweg en komen langs steenfabrieken. Vervolgens rijden we door de groene bamboebossen door. Het is hier een stuk groener en ook wat heuvelachtiger. Na 30 km presteer ik het om niet los van mijn pedalen te komen en val ik in stilstand om . Het resultaat een blauwe plek, een beschadigd stuur en een pijnlijke schouder die mij de volgende 35 km nogal wat last bezorgd. Na 65 km komen we aan in Xindu. Dit is een dorp aan een rivier. Het hotel heeft dit keer een zeer efficiente badkamer, de afvoer van de wastafel en de douche komen in het toilet uit. Er is dan uiteraard geen plaats meer voor een normaal toilet maar er is slechts een gat in de grond. Toch nu toe waren de badkamers steeds tot de puntjes toe ingericht. We maken een wandeling langs de boulevard langs de rivier. Als we op een terras gaan zitten komen er in een mum van tijd allemaal chinezen om ons heen staan. Voor de verandering eten we hier eend met botten. We zijn onderweg langs meerdere eendenfokkerijen gefietst. De eenden maar ook varkens en kippen worden leven vervoerd in manden achterop de scooter. We krijgen ook nog een stukje chinese les van de lokale jeugd. We treffen deze keer iemand die een paar woorden engels praat. Hij is zo vriendelijk om ons naar de lokale EHBO post te brengen. Nadat de nodige formulieren zijn ingevuld door een dokter in een witte jas, korte broek en badslippers moeten we eerst naar een loket waar we 1,70 euro moeten betalen. Vervolgens moeten we weer naar een ander gebouw waar we even moeten wachten op de radioloog. Deze komt na 15 minuten in zijn korte broek op zijn scooter om een foto te maken met een van de eerste rontgenapparaten die er ooit zijn uitgevonden. Na een paar minuten ontwikkelen verschijnt dan de foto van mijn schouder. Zelfs op deze foto is gewoon te zien dat er een breuk in zit (tuberculum majus voor de kenners onder ons). Het kan dus wel goedkoper al die nieuwerwetse fratsen die wij in NL hebben zijn allemaal dus nergens goed voor. Dit verklaart overigens wel waarom ik niet heel veel met mijn arm kan.

28/8 Vandaag een ontbijt van paracetamol en mangosap. Om 7.00 zitten we op de fiets richting Hezhou (Babu). De weg is rustig (en dat is maar goed ook want op- en af stappen is even niet mijn favoriete bezigheid). De eerste 40 km moeten we m.n. klimmen en daarna nog 20 km vlak/dalend. Mijn schouder houdt zich redelijk. De omgeving wordt alsmaar mooier. We rijden tussen bossen en rijstvelden door. We komen meer en meer op het platteland. We worden hier ook steeds meer aangesproken door de lokale bevolking. Eenmaal in Hezhou overnachten we net buiten het stadje. Met een bus gaan we naar het centrum. Dit is een behoorlijk grote stad met zeer veel neon. Ook hier is weer een groot plein waar het ' s avonds weer helemaal tot leven komt. Karaoke, groepen die aan het dansen zijn, kermisatracties en wat spelende kinderen (meestal jongens). Iedereen blijft vriendelijk en is erg behulpzaam als we iets nodig hebben. Engels blijft een probleem. Met handen, voeten en een woordenboek wil het toch steeds heel aardig lukken.

29/8 Vandaag rijden we een kleine 50 km naar Zhongshan. We beginnen de dag met een broodje in een soort van bakkerij. De route is wat drukker. Naarmate we verder uit de stad komen wordt het wegdek hier en daar wat slechter wat mijn schouder niet heel erg kan waarderen. Het is vandaag weinig klimmen. We komen op tijd aan in het stadje waar we een hotel hebben dat uitkijkt op een groot plein, hier zal straks het feest wel weer losbarsten. Het kost ons enige moeite om een internet cafe te vinden maar uiteindelijk is een dame zo vriendelijk om ons er naar toe te brengen. Opvallend is nog dat we helemaal geen bedelaars zien en tips zijn ook niet welkom. De man die ons eerder naar de EHBO post heeft gebracht en daar heeft gewacht weigerde ook maar iets aan te nemen.