Dag 5

Allereerst willen wij iedereen bedanken voor de leuke reacties die we helaas niet allemaal persoonlijk kunnen beantwoorden. De bijdrage aan zijn trainingsschema is momenteel nog te hoog gegrepen. Na het strakke schema van de afgelopen dagen is vandaag de klad erin gekomen. Thom heeft non-stop van 18.45 tot 9.00 geslapen, daar gaat ons schema. We waren nog maar nauwelijks op tijd voor het ontbijt. Het humeur was weer opperbest en we werden deze keer beloond met zijn briljante gezang. Het ontbijt, deze keer bestaande uit meloen, yoghurt met cornflakes en nog een gebakken ei gaan er rap in. Eenmaal terug op de kamer moet er weer fanatiek de tanden gepoetst worden. Ik vraag mij af hoe dat bij zijn pleegoma is gegaan want zijn melk gebit zit vol met gaatjes. Vervolgens maken wij ons op voor een bezoek aan het park met een aantal kermis attracties, deze keer met zijn drieen. Bij aankomst bij de verschillende attracties werd hij weer stil. We hebben nog een tijdje op een bankje gezeten maar hij was zichtbaar opgelucht toen we weer doorliepen. Hier was hier weer zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Nu op weg naar de bootjes. Hier weigerde hij in te gaan. Na wat lichte dwang zaten we dan uiteindelijk toch met z'n allen in het bootje. De eerste minuten zat hij enigszins ontstemd achterin het bootje. Dit ging echter snel over en uiteindelijk zat hij met een grote grijns achter het stuur. Inmiddels zijn wij erachter dat hoeveel hij praat een goede maat is voor hoe happy hij is. Hoe beter het gaat hoe meer hij aan het kletsen of zingen is. Spontaan telt hij nu inmiddels tot 5. Hij lijkt ons ook steeds beter te begrijpen.
Na een uurtje in het park weet hij ons met gebaren duidelijk te maken dat hij wel een ijsje lust. Een half uurtje laten zwichten wij voor zijn verzoek. Deze keer heeft hij een ijsje dat gemaakt is van erwten.....niet te eten. Thom vindt het heerlijk. Vanaf nu hebben wij wel besloten dat hij met zijn kleren aan geen ijs meer krijgt bij een temperatuur van boven de 20 graden. Het ijs smelt namelijk sneller dan hij eten kan. En meneer de pietlut moet elke druppel die op zijn kleren valt eerst opruimen wat het tempo van het ijslikken niet ten goede komt. Op de terugweg toch nog maar even langs een winkel om een paar shirts te kopen. Helemaal verguld komt hij weer naar buiten. Nu op naar de lunch, ondanks dat wij zijn favoriet, de noedels met tomaat en ei, proberen te verbergen weet hij hem weer feilloos aan te wijzen op de kaart. Vandaag voor de laatste keer, morgen zitten we weer in een ander hotel. Ook tijdens het eten zijn de doekjes niet aan te slepen, elke gemorste druppel moet zorgvuldig schoongemaakt worden. Tijdens de lunch is er ineens hoge nood, ook dit weet hij duidelijk kenbaar te maken en hij staat al bij de lift om op de kamer naar het toilet te gaan. Daarna gaat de lunch weer feilloos verder. Inmiddels hebben wij hem aan kunnen leren om niet over de pot heen te plassen maar erin, en ook de bril omhoog en het handen wassen behoren inmiddels tot zijn standaard ritueel. Hier is hij behoorlijk zelfstandig in. Voor de grote boodschap neemt hij uitgebreid de tijd en ook het reinigingsproces voert hij met zorg uit. Kortom een zelfstandig mannetje die ons regelmatig duidelijk maakt dat hij het allemaal zelf wil doen. Eenmaal weer op de kamer worden de nieuwe aankopen zorgvuldig in zijn koffer gedaan. Zo de buit is weer binnen voor vandaag.
Het zwembad is weer een groot succes. Hij is weer door het dolle heen. Ook vandaag probeert hij grenzen te overschrijden. Net op het moment dat je hem op z'n donder wil geven komt er weer een enorm charmante lach waardoor het nog moeilijk is om boos te blijven. Goed dat moeten we dus nog even oefenen, voorlopig windt hij ons om zijn vinger. Hij weet precies wanneer hij iets heeft gedaan wat niet mag, dan komt hij meteen slijmen en lief doen.
Eenmaal terug in de hotelkamer komt de gids nog langs om zijn paspoort en nog een stapel documenten te brengen. Thom is meteen alert en de babbelbox is even stil.
Hierna is het weer feest en moet er nog even paard gereden worden op de rug van Laurent-Jan. Na het eten nog even skypen met opa en oma, en warempel, dit zijn dan ook de volgende twee woorden die er rap uit komen. Uiteraard moet hij even indruk maken op opa en oma en ook hier babbelt hij gewoon door. Dan is het weer bedtijd en het grote tijdrekken is begonnen, dit is ook weer nieuw. Het is dan ook 20.00 inmiddels. Tijdens het in slaap komen is hij nog zijn laatst geleerde woorden (opa en oma) aan het herhalen. Morgen moeten we vroeg op, om zes uur worden we al opgehaald om weer terug te vliegen naar Beijing. Eens kijken wat hij van het vliegtuig vindt. Dit is ook de eerste keer dat we zijn verse chinese paspoort zullen gebruiken. Vanaf morgen hebben we helaas geen WiFi meer op onze kamer dus de lengte en de frequentie van de verhalen zal wel iets afnemen.